بسم الله الرحمن الرحيم

با سلام و صلوات بر روح مطهر امام (ره) و ارواح مطهر شهداي حق عليه باطل و پوزش از خانواده هاي محترم شهيدان و تشكر از دست اندركاران كنگره بزرگداشت شهداي تهران. آنچه گفتني بود برادران فرمودند. فكر نمي كنم كه ديگر چيز مهمي باشد كه اين حقير عرض بكنم. جز چند نكتة كوتاه و آن هم باز تكراري خواهد بود از روحية ايشان از كودكي تا جنگ. ابتدا كودكي ايشان؛ همان طور كه مستحضر هستيد به دنيا آمدن ايشان كه خداوند مثل اين كه براي خودش انتخاب كرده بود كه مصادف بشود با سوم شعبان روز تولد امام حسين (ع) و بعد در همان خط پيش برود. در نهاد ايشان عشق به ائمه طاهرين (ع)، انبيا و اولياء (س) نهاده شده بود ايشان از همان نوجواني، كودكي، عاشق جلسات مذهبي، قرآن، حديث، اخبار، روايات و هيئت و مسجد و نماز جماعت بودند. همان طور كه سنش بالا مي آمد نماز اول وقت، اهميت به نماز اول وقت به طوري كه وقتي ايشان را من بيدار مي كردم به طوري ايشان ازجاي مي جست كه بعضا من ناراحت مي شدم. فكر مي كردم ايشان را بد صدا كرده ام كه آن طور براي نماز شتاب زده بلند مي شود. بعد ديدم نه از آن علاقه و ايماني كه به نماز دارد اين طور مي شتابد براي نماز. هر جا صداي اذان مي شنيد، ديگر طاقت از دست مي داد. دائم الوضو بودن ايشان و بي اعتنا بودن ايشان به دنيا از خصوصيات ايشان بود. البته اين را بايد عرض كنم تمام شهيدان وقتي پاي صحبت هر مادري بنشيني، همين صحبت ها هست، واقعا شهدا همه شان برگزيده هستند. خداوند اين ها را براي خودش انتخاب كرده ولي خوب، حسب الامر اين حقير بايد چند نكته اي را يادآور مي شد

م اين كه دائم الوضو بودن ايشان و ايماني كه به اهل بيت (ع) داشتند بالاخص امام حسين (ع) و امام زمان (ع) و بعد خصوصيات ديگر ايشان، علاقه به پدر، مادر، اقوام و احترام خاصي كه به پدر و مادر، علما و بزرگان داشتند. هر موقع ايشان مي آمد دست پدر را مي بوسيد و مي خواست برود دست پدر را مي بوسيد، بي اعتنايي ايشان به دنيا نه به اين صورت كه واقعا دنيا را دوست نداشته باشد، خوبي هاي دنيا را دوست نداشته باشد، نه، دوست داشت. خداوند دنيا را خلق كرده براي بندگانش ولي اسير دنيا نبود. نمي خواست هم که اسير دنيا بشود، ولي خوب و تميز زندگي مي كرد. خوب زندگي مي كرد. براي خانواده اش زندگي راحتي آماده مي كرد.

علاقه به ولي فقيه، واقعا ايشان مريد واقعي بود، به طوري كه ايشان وقتي اولين فرزندش (يعني تنها فرزند) مي خواهد به دنيا بيايد، ايشان چون جلسه خصوصي و گزارش منطقه را به حضور امام رحمه الله عليه داشتند، رها مي كنند و به تهران مي آيند. وقتي اين حقير سؤال كردم شما چطور رها كرديد در حالي كه همسرت آن حال را داشت. ايشان به من گفت فرزند را خدا داده خودش هم حفظ مي كند، من كاره اي نيستم. بعد ديگر از خصوصيات ايشان توكل بر خدا، صميميت، ايمان، اعتقاد، نظم و انضباط در کار، خوشرويي، صبر در مصائب و گرفتاري ها؛ گرفتاري ها را به هيچ مي گرفت. عاشق واقعي بود و عشق به بسيجي ها داشت. يكي از خصوصيات واقعا بارز ايشان عشق به بسيجي ها بود. هميشه مي گفت جنگ را بسيجي پيش مي برد ما كاره اي نيستيم. بسيج بازوي اصلي ماست و شهادت خواهي، واقعا وقتي به ما مي رسيد مي گفت دعا كنيد من شهيد بشوم. براي اين كه اگر روز قيامت اين مادران بسيجي ها جلوي من را بگيرند، اين پدران بسيجي ها جلوي

من را بگيرند، بگويند شما فرزندان ما را فرستاديد شهيد شدند، خودت ماندي من چه

جوابي دارم بدهم. واقعا من جواب ندارم بدهم. عشق به امام حسين (ع) تا آن جا ايشان را مي برد كه وقتي ايشان مي خواهد شهيد بشود و عشق به حضرت مهدي سلام الله عليه همين طور يا حسين و يا مهدي مي گويد و جان به جان آفرين تسليم مي كند. خانواده هاي شهدا ناراحت نباشيد، مادران شهدا ناراحت نباشيد، ايشان و شهداي ما در دامن امام حسين (ع) جان دادند. خداوند ان شاء الله به ما توفيق بدهد كه پيرو راه شان باشيم و از خدا مي خواهيم به رهبر عزيزمان طول عمر و سلامتي عنايت بفرمايد. تشكر از حضور همة حضار محترم. والسلام. صلوات