گلوله اي در كنارش تركيد و پيكرش از كمر دو نيم شد.

 با ديدن تن دو نيم شده سعيد چشم هايم سياهي رفت.

دنيا در مقابلم تيره و تار شد.

 انگار خواب و بيدار بودم. خودم را به بالاي سرش رساندم. پاهاي جدا شده اش چند قدم حركت كرد و افتاد. 

چشم هايش به نيمه جدا شده اش دوخته بود و به من گفت: "هيچ حس نمي كنم كه پاهايم جدا شده است، و زير لب دعايي زمزمه كرد. از من خواست وصيتنامه اش را به خانواده اش برسانم. بعد قرآن را از جيب بغلش در آورد و با صداي بلند قرآن خواند.  

چهره اش مي درخشيد.

بهت زده به او نگاه كردم. تا آخرين دم قرآن مي خواند. صدايش اوج مي گرفت و با صداي انفجار در هم آميخت.

 بي رمق افتاد. هر چه صدايش كردم "سعيد جان پاشو قرآن بخوان" جوابي نشنيدم.

 به شكوه شهادتش غبطه خوردم، بغض در گلويم پيچيد و بالا آمد و زدم زير گريه. 

همرزم شهید سعید گلاب