شرايطي که رزمندگان در آن قرار داشتند، در برقرار کردن ارتباط و تند و کند شدن آهنگ مکاتبات بي تأثير نبود، مثل مواقعي که در اردوگاه هاي تاکتيکي يا خطوط مقدم و پدافندي بودند در چنين وضعيتي يک نامه که براي يک نفر مي آمد همه احساس مي کردند براي آنها نامه آمده است، چون غير از وابستگي محلي که در شهر داشتند و معمولا بچه محلها همه با هم بودند، حس خانواده ها اين بود که آنها از هم جدا نيستند، و چون ارتباط هم يک ارتباط معنوي بود، اکثر نامه ها هم از حيث کليت هم از جهت سطح اين قابليت را داشت که در جمع خوانده شود، بچه ها هم مضايقه نداشتند و جز مواردي که از اشخاص نام برده شده بود. از اول تا آخر را با صداي بلند براي همه مي خواندند.