باید لبخند های خاکیتان را قاب گرفت!
.
.
.
ای زنده گان ِ خرسند
چه میشود در حق ِ ما مُردگان ِ نالان کمی دعا کنید؟!

می گفت: ستاره خفت ، بر می گردم
وقتی که سحر شکفت بر می گردم
سر تا سر خاک جبهه رو باید گشت
دنبال کسی که گفت : بر می گردم

تو سرخ و سپید می شوی می دانم
سیبی که رسید می شوی می دانم
انگار که بو برده ای از باغ بهشت
آخر ـ تو شهید می شوی ـ می دانم!

ناگاه نویدی آمد و او را برد
پرواز سپیدی آمد و او را برد
هر بار که رفت با شهیدی برگشت
این بار ـ شهیدی آمد و او را برد!

بسم رب الشهدا از شهدا باید گفت

از فداکارترین قوم خدا باید گفت

عشق در دایره ی بسته ی آتش بس نیست

از دل سوخته ی اهل صفا باید گفت

افق شرعی احساس من و ساعت هشت

آری از روشنی وقت دعا باید گفت

دیگری هر چه دلش خواست بگوید شاعر

شعری از حنجره ی سرخ شما باید گفت

شعری از حنجره ی سرخ ورم کرده اتان

که نیاموخته الفاظ ادا باید گفت

می شود شعر سرود و سخن عشق نگفت ؟

یا فرم بست دم از گفتن و یا باید گفت

بسم رب الشهدا زینت سر برگ صفاست

غزلی سوخته از حیرت ما باید گفت

های و هو گرچه همه زندگی ما شده است

از سکوتی که گذشته ز صدا باید گفت

و ز قد قامت العشقی که به اوج انجامید

در نمازی به موازات بیا باید گفت

آی شاعر ! تو که با حنجره ات می شکفی

لخته لخته طپش حادثه را باید گفت

ادبیات حماسه ، ادب قافیه هاست

قطعه شعری به ردیف شهدا باید گفت

ای شهیدان!

ما بعد از شما هيچ نكرديم!!!

لباس هاي خاكي تان را در ميدان هاي مين

و لابه لاي سيم خاردارها رها كرديم

عهدمان را شكستيم

و دعاي عهد را فراموش كرديم

زمان ندبه و سمات را گم كرديم.

شربت هاي صلواتي را با نسيان بر زمين ريختيم و به عطش خنديديم.

بر تصاوير نوراني تان روي ديوارهاي شهر رنگ غفلت پاشيديم و پوستر تبليغاتي نصب كرديم.

تاول شيميايي را از ياد برديم و غيرت ها را به بهايي اندك فروختيم...

عشق را به بازي گرفتيم و از خونهايتان به راحتي گذشتيم...

اما باز هم اميدي هست!!!

آري ! تا ولايت هست هنوز اميد داريم
ای شهیدان ، ما شما را هنوز از یاد نبرده ایم...
زمزمه های نیمه شب و مردانگی های روزتان را از یاد نبرده ایم...
چهره های معصومانه و سکوت مظلومانه تان را از یاد نبرده ایم.......
«عاشورا»ی صبح و «جامعه کبیره» شبهایتان را از یاد نبرده ایم...
عشق ولایت و شور شهادت را از یاد نبرده ایم...
نماز حسینی(ع) و جهاد خمینی(ره) را از یاد نبرده ایم...
آری ای شهید ،،،
عهدی دیگر با خدای خویش تازه می کنیم که تا کرانه های تاریخ ، تا واپسین مرگ ، تا قیام قیامت دست از دامان مولای خویش «حسین بن علی(ع)» نکشیم و تا آخرین لحظه زندگی و تا آخرین قطره خون رهبر عزیز و مقتدای فاطمی خود «سید علی حسینی خامنه ای« را تنها نگذاریم...

ای نخل ها! ما را دریابید. لبخندی برایمان بفرستید, از بغض هایمان بپرسید.
ما محاصره شدگان والفجریم. ما غرق شدگان اروندیم, ما مفقود الاثرهای رمضانیم.تپه های بغض گرفته ی قلاویزانیم, میدان مینهای فکه ایم, مجنون جزیره ی مجنونیم. غروب های غمگین شلمچه ایم.
ما را پناه دهید ای شفاعت دیده ها. پس چرا چیزی نمیگویید.
ای یادگاران خلوت سنگرها. راستی با آن همه یاران چه کردید؟ چطور قامتتان از شکستن آن همه دل نشکست؟ چطور نشنیدید آن همه صدای بلند را؟ راهی مهیا کنید. از سفری به سمت نور بگوئید. از نخل های سر به زیر حرفی بزنید. هر توسلی به شما ختم, هر کمیلی رمبرمی شما آغاز و هر تلاطمی لبیک گویان به شما می پیوندد.

اي شهيدان دوستان همسنگران ذهن من
اي عزيزان به خون غلطان سواران كهن
اي كه در وصف شما حق گفته آيات جلي
اي بگذشتيد از جان همچو فرزند علي
اي كفن پوشان كه شد پور علي مولايتان
بارك الَّه بر شما بر غيرت والايتان
در تحير مانده عشق از عشق بي همتايتان
ريخت هون پاكتان در محضر مولايتان
درگذشتيد از همه پاگيرهاي دنيوي
نفس را كشتيد همچون سيره پاك نبي
بر شما بادا گوارا عشق،همراه جنون
گفته در وصف شما،حق،عند ربّ يرزقون
مي شنيدم از رشادتهايتان از «باكري»
ازجوانان به خون غلطان و هم از «باقري»
مي شنيدم از شلمچه از ديار عشق و راز
يا كه فكه،يا حلبچه،قله بازي دراز
اين كه اينك بر شما گويد سلام و صد درود
در زمان رزمتان در بند يك قنداقه بود
اينك اما اين منم در بند يك شيطان كور
دست و پايم بسته در اين تنگ زندان نمور
روزي از روز دگر سنگينتر از بار گناه
سر به پايم مي شود داخل به گنداب گناه
اي شهيدان بر من نگاهي از شفاعت افكنيد
بند و زنجير بدي از گردن من بركنيد
اي منم مفلوك و سرگردان به گرداب گناه
ليك امّيدوارم از شما گيرم پناه

دلم تنگ شهیدان است امشب
که همرنگ شهیدان است امشب

من از خون شهیدان شرم دارم
که خلقی را زخود سرگرم دارم


(به یاد شهدا و مرحوم محمدرضا آغاسی)

ما هم دوست داریم خوب باشیم...پس برایمان دعا کنید...جوانان ما خوبند...برایمان دعا کنید
دعا کنید ، شور جانبازی‌های شما، نگذارد زمزمه‌های ناپاک نامردان را نظاره کنیم.
دعا کنید یادم نرود که باید روزی و در پیشگاهی به این سوال پاسخ بگویم " که بعد از شهدا چه کرده ایم؟"

من اين حروف نوشتم چنانكه غير ندانست ...تو هم ز روى كرامت چنان بخوان كه تو دانى

دم باید غم‌هایش را بردارد
برود یک گوشه‌ای بمیرد
یک گوشه از عالم
که شش گوشه دارد
شش گوشه برای جان دادن . .