زندگینامه

جانباز شهید علی اکبر نفریه

شهید علی اکبر نفریه در سال 1333 در یک خانواده مذهبی در شهر طالخونچه دیده به جهان گشود . در حال تحصیل تامقطع دیپلم بود که پدر که تنها نان آور خانواده بود، را از دست داد .سرپرستی خواهران و تنها برادر و مادرش بعهده ایشان شد وناچاراً تحصیل رارها کرد و از طریق شغل رانندگی روی کامیون خانواده را امرار معاش می نمود .پس از ازدواج در سال1364 و همزمان با جنگ تحمیلی در حالی که تریلی حامل ادوات جنگی را در خط مقدم جبهه در محل فاو (اروند رود) در عملیات والفجر 8 هدایت می کردمورد حمله دشمن بعثی قرار گرفته و علاوه بر اینکه ماشین ایشان بطور کلی از بین رفت خود نیز با از دست دادن دو پا و اصابت ترکش به شکم جراحات شدیدی را متحمل گردید که پس از طی دوران طولانی نقاهت و بهبودی نسبی بدون انتظار داشتن از مسئولین و بنیاد جانبازان و جامعه مجدداً به کار قبلی خود به صورت شبانه روزی ادامه داد و این فعالیت در حالی بود که اکثر پلیس راههای کشور او را می شناختند و از اخلاق نیکوی ایشان لذت می بردند . همچنین با مطلع شدن بنیاد تهران با هماهنگی شبکه دو سیما به ایشان مراجعه و قصد ساخت یک فیلم از فعالیت منحصر به فرد ایشان برآمدند ، آن هم به لحاظ شجاعت و پشتکار یک انسان که دو ستون اصلی بدنش را از دست داده بود و بصورت شبانه روزی هدایت یک تریلی 18 چرخ را را فولاد مبارکه به کلیه نقاط کشور عهده دار بود . از ویژگیهای این عزیز برخورد و رفتار بسیار دوستانه ایشان با همگان ف خصوصاً نسبت به پرسنل زحمت کش بنیاد جانبازان بود چرا که بارها و بارها این مطلب را عنوان می کرد که : « من هیچ احساس کمبودی به لحاظ جانبازی در خود نمی بینیم و چرا خود را طلبکار مسئولین یا جامعه بدانم بلکه اگر انسان همت کند در هر حال می تواند روی پای خود باشد» و این فکر بلند و اخلاق نیکو و پسندیده ایشان برای کلیه خادمین به عزیزان جانباز شهرستان که بیش از یک دهه ایشان را می شناختیم فراموش شدنی نیست . از این شهید بزرگوار 3 فرزند دختر به جا مانده که فرزند اول ایشان دردانشگاه اصفهان در رشته مهندسی زمین شناسی مشغول به تحصیل می باشد . اگر چه خود در حال حوانی مسئولیت و سرپرستی مادر و خواهران و تنها برادرش را عهده دار شد و امسال با فرستادن تنها برادرش به خانه بخت رسالت پدرگونه خود را به پایان رساند . اگر چه هنوز در جوانی به شر می برد اما فشار و تحمل سختیهای این عمر کوتاه اجازه خدمت بیشتر به خانواده اش نداد . ایشان در تاریخ 20/11/81همزمان با سالروز شهادت امام محمد باقر(ع) دار فانی را وداع گفتند .لذا این بار سنگین مسئولیت را به دوش تنها برادرش و مسئولین و جامعه نهاده و امید است که همه ما در تربیت اسلامی و خدمت شایسته به این خانواده محترم کوشا باشیم .روحش شاد و بهشت برین جایگاهش باد .