معمولا اگر ده قلم جنس از تداركات مي خواستيم، يازده قلم آن را نداشت!
هميشه خدا شعارشان: «نداريم، نيست، نمي شه، فردا ببينيم چه مي شه»،
بود. منتها بعضي همين دست رد را جدي تر به سينه رزمندگان مي زدند و بعضي با چاشني مزاح.
برادر خميردندان نداريد، نيست؟ شرمنده ام فقط دندان هست، آن هم دندان ماهي!
دمپايي گفته بوديد مي آيد، آمد؟ آره، همين ديروز اين جا بود، اتفاقا تا ظهر منتظر شما شد نيامديد رفت!
:: موضوعات مرتبط:
خاطرات ودلنوشته ها ,
خاطرات ,
:: برچسبها:
شهدا ,
:: بازديد از اين مطلب : 1111
|
امتياز مطلب : 2
|
تعداد امتيازدهندگان : 5
|
مجموع امتياز : 10