ابوالفضل جان! نمي دانم آن چند روز اول، در جبهه چه ديدي که ديگر مرغ روحت طاقت تنگي قفس تن را نداشت.

خدا در جبهه با تو چه کرده بود که اينگونه نداي وليت را لبيک گفتي و به ديار دوست شتافتي ؟
مگر آن شب ها که از همه چيز و همه کس بريده بودي در نماز شب هايت چه نشانت دادند؟

ابوالفضل جان! چگونه توانستي پسر كوچك و نور چشمت را رها کني و او را به چشمان خيس و به راه مانده مادرش بسپاري...

ابوالفضل جان ديگر آيا مشغوليت‌هايت تمام شده بود که آماده و فارغ بال راهي سفر شهادت شدي؟

خوشا به حالت كه از بند اين تعلقاتي كه ما اكنون پس از شهدا دچار آن گشته‌ايم رها شدي و به سوي دوست پر گشودي...

خوشا به حالت

مصاحبه در مورد شهيد ابوالفضل ظهرابي

وقتي به او گفتم از شهدا برايم بگو مثل اينکه فقط از جبهه و جنگ يک خاطره بيشتر نداشته باشد و تنها يک نفر را آنجا ديده باشد گفت: من از عمو ابوالفضل خاطره‌هاي خوبي دارم. گويي احساس مي‌کرد خيلي از او عقب مانده که اينگونه با حسرت از او سخن مي‌گفت؛

با لحن آرامي گفت: عمو ابوالفضل اول که جنگ شروع شده بود تا مدتي به خاطر مشغوليتي که داشت مثل اينکه نسبت به جبهه و جنگ بي‌اهميت بود وقتي به جبهه آمد چند روز که گذشت گفت شما مديون من هستيد که نگفتيد جبهه اينقدر خوبه و من اين را نمي‌دانستم و تا حالا من نيامده‌ام به جبهه!
مدتي كه گذشت طوري شده بود که وقتي مرخصي مي‌دادند به زور او را به مرخصي مي آوردند وقتي هم مي‌آمد دو سه روز که مي‌گذشت مي‌ديديم خودش تنها برگشته جبهه .

مي‌گفت نماز شبش ترک نمي‌شد. هميشه شب صداي گريه‌ها و ناله‌هايش به گوشمان مي‌رسيد. به مسايل ديني خيلي اهميت مي‌داد هميشه درباره آنها از روحانيون سوال مي‌کرد .

 دفعه آخر که وقتي به مرخصي آمد يک پسر خدا به او داده بود. ما گفتيم حالا شايد به خاطر اين بچه تا آخر مرخصي‌اش بماند، اتفاقاً از همه مرخصي‌ها کمتر ماند و زودتر به جبهه برگشت. همان دفعه بعد از عمليات والفجر هشت در جزيره مجنون به فيض شهادت نايل گرديد.

برای مطالعه وصیت نامه شهید به ادامه مطلب رجوع کنید....