بنام خدا پاسدار حرمت خون شهیدان من مرتضی اردانی فرزند علی شهادت می دهم که خدا یکی است (قل هو الله احد) ومحمد فرستاده او وخاتم النبیین است.

معتقدم که ولایت فقیه ضامن پیروزی ما ومملکت ما واسلام است زیرا رهنمود های رهبری یکی از رموز پیروزی است و با لاخره در آستانه حلول سال جدید که بیش از18ماه از جنگ تحمیلی می گذرد وبوی دل انگیز پیروزی مشام امت انقلابی وبخصوص رزمندگان جبهه حق علیه باطل را نوازش می دهد و در این مدت این ملت آنچه که داشتند در طبق اخلاص گذاشتند و پیشکش رزمندگان جبهه حق کردند آن یکی جانش را و دیگری فرزندش را و آن بانوی خانه دار که دست خویش را از این فیض عظیم کوتاه می بیند گوشواره اش را تقدیم می کند. من در این میان هم وظیفه خویش دانستم که با جان ودل به چنین خلقی کمک کنم، زیرا در این راه چه کشته شوم وچه بکشم در هر صورت پیروز هستم وبالاخره ما برنده جنگ هستیم و هیچ تردیدی در آن نیست پس بگذار راهی را انتخاب کرده باشم که در آن خط یاری بی چون چرای پروردگار بدرقه راه ماست و در این خط که حضور یکپارچه مردم در 

صحنه بچشم می خورد من هم از این مردم جا نمانده باشم.

و اما سخنی با پدرم : پدر جان بخاطر مرگ من هیچ ناراحت نباش زیرا من متعلق به شما نبودم. من را خدا به شما داد و من را خدا از شما گرفت و برای زحمتی که شما در بزرگ کردن من کشیده اید پیش خدا اجری بس بزرگ دارید. اگر که خداوند رحمان مرا در زمره کسانی قرار دهد که لیاقت آن را داشتند که به ندای هل من ناصر ینصرنی امام حسین (ع) سید شهیدان پاسخ دادند، در این صورت من شفیعی در روز قیامت برای شما خواهم بود. پس دعا کنید که خدا از گناهان ما درگذرد ومورد عفو خود قرار دهد و در زمره شهیدان گلگون کفن خویش محسوب نماید و تو مادرم شب اول شهادتم را برابر با شب خواستگاری رفتن و شب سوم را برابر عقد کنان و شب هفتم را برابرشب عروسی بدان، زیرا کشته شدن در این راه اجری بس بزرگ دارد و تو فقط تشکر کن که خدایا چقدر مرا سر بلند کردی که فرزندم شهید در راه توشد و بالاخره پیام به برادران و خواهرم که انشاء الله در خط امام باشند این است که همیشه خدا را به یاد داشته باشند و پیام به دوستان و فامیلهایم این که دست از تبعیت امام و دنباله روی او بر ندارند، زیرا او تنها کسی است که می تواند این کشتی طوفان زده را به ساحل نجات ببرد. زیرا او حسین زمان ماست او را یاری کنید . ودر پایان از خدا می خواهم که از گناهانم درگذرد و مرا مورد عفو و کرم خویش قرار دهد. آمین

ان شاء ا... که همگی شما این برادر حقیر و کوچکتر خود را می بخشید و اگر عملی ناشایست مرتکب شده ام که موجبات ناراحتی شما را فراهم آورده است از همه شما حلالیت می طلبم. خواهران و برادرانم امیدوارم که در کنار خانواده هایتان زندگی خوب و با صفا و پر نشاطی را سپری کنید و از آن لذت برید و.........

محمدرضا رحمتي فرزند سبحان در سال 1342 در روستاي نقنج شهرستان بيرجند پا به عرصه هستي نهاد. در کودکي قرآن و مسايل ديني را آموخت. دوره ي ابتدايي را در روستا و راهنمايي را در شهر گذراند. در اوج انقلاب و مبارزه با حکومت طاغوت همراه مردم در تظاهرات و راهپيمايي ها شرکت مي کرد.

پس از اخذ ديپلم در پايگاه بسيج روستاي سرچاه مشغول خدمت شد. بعد از آن در نيروي انتظامي (شهرباني سابق) ثبت نام کرد و در رشته علوم سياسي دانشگاه تهران مشغول تحصيل شد. وي بعد از استخدام ازدواج کرد که نتيجه آن يک فرزند پسر مي باشد.

او بارها براي مبارزه با دشمنان دين و ميهن به جبهه رفت و زماني که در تهران به سر مي برد از مجروحان پرستاري مي کرد. ايشان مرگ در راه خدا را افتخار مي دانست. سرانجام در تاريخ سيزدهم مردادماه سال 1367 در منطقه ي اسلام آباد غرب در سن 25 سالگي در عمليات مرصاد به دست منافقين کوردل شهد شهادت نوشيد.

پيکر پاکش پس از انتقال به زادگاهش طي مراسمي با شکوه تشييع و در روستاي نقنج به خاک سپرده شد.